تشخیص عفونت هلیکوباکترپیلوری در کودکان و بزرگسالان با استفاده از تست سرولوژیک و تست آنتی‌ژن مدفوعی

زمینه وهدف: عفونت با هلیکوباکتر پیلوری عامل ایجاد گاستریت مزمن مرتبط با زخم دئودنوم، زخم معده و احتمالا آدنوکارسینومای معده است. تست‌های تشخیصی غیرتهاجمی شامل تست اوره تنفسی و تست‌های سرولوژیک و آنتی‌ژن مدفوعی می‌باشند. تشخیص سرولوژیک عفونت هلیکوباکتر پیلوری در کودکان صحت بالایی ندارد. به منظور بررسی پاسخ ایمنی به هلیکوباکتر پیلوری در کودکان و بزرگسالان، آنتی‌بادی‌های IgG و IgA ضد هلیکوباکتر پیلوری را با آنتی‌ژن هلیکوباکتر پیلوری در مدفوع (HpSA) مقایسه کردیم. مواد و روش‌ها: نمونه مدفوع و سرم از 218 بیمار کودک و بزرگسال مراجعه کننده به بیمارستان امام حسن مجتبی که دارای علائم کلینیکی بوده و در محدوده سنی 4 تا 77 سال قرار داشتند جمع‌آوری شد. نتایج سرولوژیک (IgG و IgA) و HpSA با استفاده از روش‌های ایمنواسی بدست آمدند. یافته‌ها: از 218 نتیجه سرولوژیک و HpSA بدست آمده، 39 مورد مربوط به کودکان (≤17 سال) و 179 مورد مربوط به بزرگسالان (≥18 سال) بود. میزان نتایج مثبت مربوط به HpSA (8/45%) بطور مشخص (P<0.001) کمتر از نتایج مربوط به IgG (6/54%) و بیشتر از IgA (9/28%) بود. همچنین ویژگی تست‌های سرولوژیک IgG و IgA در کودکان درمقایسه با بزرگسالان بیشتر بود. نتیجه‌گیری: در این مطالعه HpSA بعنوان یک ابزار کلینیکی و اپیدمیولوژیکی حساس و اختصاصی جهت ارزیابی عفونت هلیکوباکتر پیلوری استفاده شد. IgG همبستگی بهتری با HpSA نسبت به IgA داشت و همچنین IgG درکودکان بسیار حساس‌تر از بزرگسالان بود که موید این مطلب، احتمال تماس بیشتر بزرگسالان با هلیکوباکتر پیلوری در گذشته است. با استفاده از HpSA بعنوان استاندارد طلایی ما مشاهده کردیم که عملکرد تست‌های سرولوژیک IgG و IgA نسبت به سن متفاوت است، زیرا پاسخ ایمنی ناکامل یا تحمل به هلیکوباکتر پیلوری در کودکی وجود دارد و بنابراین تشخیص سرولوژیک هلیکوباکتر پیلوری کاربرد کمتری خواهد داشت. بنابراین ما پیشنهاد می‌کنیم که آزمایشگاه‌ها محدوده تیترهای سرولوژیک خود را بر اساس سن بازنگری کنند درحالیکه همبستگی کلینیکی بیشتر در این زمینه جهت تثبیت محدوده‌های اپتیمم لازم است.